Jambo! How are you?
Ons afscheid van woensdag was nog niet een definitief afscheid. Donderdag zijn we namelijk opnieuw naar Emy-land gegaan voor ‘closing day’. Dit is de dag dat de school sluit voor de grote vakantie. De drie beste kinderen van elke klas kregen een cadeau en een applaus van alle aanwezige ouders en kinderen. De kinderen die van school gaan, kregen een bijbel. Alle andere kinderen kregen ook een klein cadeautje, dit keer door middel van een grabbeljurk. Suze droeg de jurk en alle kinderen mochten bij haar komen om een cadeautje te grabbelen uit een van de zakken van de jurk.
De kinderen hebben nu vakantie. In januari begint het nieuwe schooljaar. Ons laatste weekje hier in Kenia is dus ook vakantie!
Gisteren hebben we heerlijk uitgeslapen. En we kregen ook nog eens een bijzonder ontbijt: pannenkoeken. ’s Middags zijn we naar 5 gezinnen gegaan waarvan kinderen op de Emy-land school zitten. Het was enorm bijzonder en indrukwekkend om het echte Afrikaanse leven te zien. Wat een armoede en een verdriet, maar tegelijkertijd: wat een blijdschap voor iets kleins, een gebaar!
Gezin 1
Moeder Jennifer en zoon Brian leven samen in een kamer. Jennifers man heeft zijn vrouw en kind verlaten. De slaapkamer en woonkamer zijn afgescheiden door een doek. De wc en doucheruimte zijn gemeenschappelijk, een stukje verderop. De wc is een gat en de doucheruimte is een hokje met een deur waar je een emmer water over jezelf heen kan gooien. Jennifer was vroeger schoonmaakster, maar ze heeft nu geen baan meer.
Gezin 2
Zoon Tobias woont samen met zijn moeder een jongere zusje in een zelfde huisje als het eerste gezin wat we bezochten. De vader van Tobias werkt bij de grens van Somalië en is heel veel weg: drie maanden achter elkaar werken en dan een maand thuis. De moeder van Tobias werkt als een hulp in een hotel, als haar kinderen op school zijn. Ze is thuis als de kinderen ook thuis zijn.
Tussen de bezoeken door zagen we ook wat van het buiten-speelleven van de kinderen. We kregen een stuk kokosnoot!
Gezin 3
Vader Set woont samen met zijn vrouw en zes kinderen, waarvan Gideon die op Emy-land zit, in een voor ons gevoel best groot huis. Er waren meerdere kamers en die kamers waren best luxe ingedeeld. Er was een TV, waar veel spelende buurkinderen op af kwamen. Set houdt van alle kinderen! Toch was zijn verhaal verdrietig. De basisschool hier in Kenia is gratis, maar de middelbare school is enorm duur en dat geld heeft Set niet. In januari begint school, maar hij weet nog niet hoe het probleem opgelost moet worden. Set heeft geen vaste baan sinds zijn vorige baas is gestorven. Zijn vorige baas heeft hem heel erg geholpen door zijn huis te bouwen en een vast inkomen te geven, maar nu is hij alleen nog maar oproepkracht. De vrouw van Set hebben we niet ontmoet, omdat zij aan het werk was.
Gezin 4
Het vierde gezin wat we ontmoet hebben is het gezin van Lydia. Lydia woont samen met haar ouders en 5 broertjes/zusjes in een heel klein kamertje. Niet alle kinderen kunnen in dit kamertje slapen, dus sommigen slapen bij de buren. Als we vragen stelden over hun leven, antwoordde altijd de vader van Lydia, ook al hadden we een vraag aan moeder. Dat is hier heel normaal in Afrika: de vader is het hoofd van het gezin! Op een van de foto’s zie je een soort heg met een deur. Dat is de ingang voor hun leefgemeenschap, waar drie grote gezinnen wonen. De keuken is buiten en de wc ook. Toch stralen alle mensen hier en zijn ze dankbaar voor al het kleins wat ze toch nog hebben.
Gezin 5
We gingen op weg naar ons laatste gezin, het gezin van Amina. Toen we bij het huis kwamen waar ze woonden, troffen we niemand aan. Het buurmeisje vertelde ons dat het gezin bij grootmoeder is gaan wonen. Gelukkig hadden we de driver van de Emy-land bus mee, die grootmoeder wel kon vinden. Daar zat Amina, buiten het huis, samen met haar moeder, haar kleine zusje en haar oma. Ze hadden een huis met 4 kamers, het was in vergelijking met andere gezinnen best goed. Toch was grootmoeder werkloos en Amina’s moeder had ook geen volledige baan: de haren doen van de kinderen uit de buurt. Ondanks alles kregen we drinken aangeboden, dat voor ons gekocht werd bij een shopje in de buurt. Voor mij was het heel dubbel: de arme mensen hebben geen geld, maar tegelijkertijd zijn ze zo dankbaar dat we er zijn en doen zij er alles aan om ons iets te kunnen aanbieden, dat mogen we ook niet afslaan!
Kortom, het was een intensieve, maar heel bijzondere dag. Nu is het weekend, waarin we een beetje hopen uit te rusten. Voor maandag en dinsdag hebben we een nieuw plan bedacht: we gaan naar het landbouwproject van Kebene (het kindertehuis), waar een paar hutjes in de ‘middle of nowhere’ staan. We gaan met z’n drieën (Carolien, Suze en ik) een nachtje slapen in een van deze hutjes. Er is geen water en geen elektriciteit. Back to basic dus. Gelukkig wonen er een paar mensen die ons een beetje wegwijs kunnen maken met vuurtjes stoken voor het eten koken en dergelijke. Een nieuw avontuur voor de boeg!
Allemaal een fijn weekend gewenst, kwaheri!
Carolien en Femke in Kenia 