Closing day en huisbezoeken

Jambo! How are you?

Ons afscheid van woensdag was nog niet een definitief afscheid. Donderdag zijn we namelijk opnieuw naar Emy-land gegaan voor ‘closing day’. Dit is de dag dat de school sluit voor de grote vakantie. De drie beste kinderen van elke klas kregen een cadeau en een applaus van alle aanwezige ouders en kinderen. De kinderen die van school gaan, kregen een bijbel. Alle andere kinderen kregen ook een klein cadeautje, dit keer door middel van een grabbeljurk. Suze droeg de jurk en alle kinderen mochten bij haar komen om een cadeautje te grabbelen uit een van de zakken van de jurk.

De kinderen hebben nu vakantie. In januari begint het nieuwe schooljaar. Ons laatste weekje hier in Kenia is dus ook vakantie!

Gisteren hebben we heerlijk uitgeslapen. En we kregen ook nog eens een bijzonder ontbijt: pannenkoeken. ’s Middags zijn we naar 5 gezinnen gegaan waarvan kinderen op de Emy-land school zitten. Het was enorm bijzonder en indrukwekkend om het echte Afrikaanse leven te zien. Wat een armoede en een verdriet, maar tegelijkertijd: wat een blijdschap voor iets kleins, een gebaar!

Gezin 1

Moeder Jennifer en zoon Brian leven samen in een kamer. Jennifers man heeft zijn vrouw en kind verlaten. De slaapkamer en woonkamer zijn afgescheiden door een doek.  De wc en doucheruimte zijn gemeenschappelijk, een stukje verderop. De wc is een gat en de doucheruimte is een hokje met een deur waar je een emmer water over jezelf heen kan gooien. Jennifer was vroeger schoonmaakster, maar ze heeft nu geen baan meer.

Gezin 2

Zoon Tobias woont samen met zijn moeder een jongere zusje in een zelfde huisje als het eerste gezin wat we bezochten. De vader van Tobias werkt bij de grens van Somalië en is heel veel weg: drie maanden achter elkaar werken en dan een maand thuis. De moeder van Tobias werkt als een hulp in een hotel, als haar kinderen op school zijn. Ze is thuis als de kinderen ook thuis zijn.

Tussen de bezoeken door zagen we ook wat van het buiten-speelleven van de kinderen. We kregen een stuk kokosnoot!

Gezin 3

Vader Set woont samen met zijn vrouw en zes kinderen, waarvan Gideon die op Emy-land zit, in een voor ons gevoel best groot huis. Er waren meerdere kamers en die kamers waren best luxe ingedeeld. Er was een TV, waar veel spelende buurkinderen op af kwamen. Set houdt van alle kinderen! Toch was zijn verhaal verdrietig. De basisschool hier in Kenia is gratis, maar de middelbare school is enorm duur en dat geld heeft Set niet. In januari begint school, maar hij weet nog niet hoe het probleem opgelost moet worden. Set heeft geen vaste baan sinds zijn vorige baas is gestorven. Zijn vorige baas heeft hem heel erg geholpen door zijn huis te bouwen en een vast inkomen te geven, maar nu is hij alleen nog maar oproepkracht. De vrouw van Set hebben we niet ontmoet, omdat zij aan het werk was.

toilet

Gezin 4

Het vierde gezin wat we ontmoet hebben is het gezin van Lydia. Lydia woont samen met haar ouders en 5 broertjes/zusjes in een heel klein kamertje. Niet alle kinderen kunnen in dit kamertje slapen, dus sommigen slapen bij de buren. Als we vragen stelden over hun leven, antwoordde altijd de vader van Lydia, ook al hadden we een vraag aan moeder. Dat is hier heel normaal in Afrika: de vader is het hoofd van het gezin! Op een van de foto’s zie je een soort heg met een deur. Dat is de ingang voor hun leefgemeenschap, waar drie grote gezinnen wonen. De keuken is buiten en de wc ook. Toch stralen alle mensen hier en zijn ze dankbaar voor al het kleins wat ze toch nog hebben.

Familie in het kleine kamertje

Ingang

Buiten spelen

Toilet- en douchehokje

Keuken

Gezin 5

We gingen op weg naar ons laatste gezin, het gezin van Amina. Toen we bij het huis kwamen waar ze woonden, troffen we niemand aan. Het buurmeisje vertelde ons dat het gezin bij grootmoeder is gaan wonen. Gelukkig hadden we de driver van de Emy-land bus mee, die grootmoeder wel kon vinden. Daar zat Amina, buiten het huis, samen met haar moeder, haar kleine zusje en haar oma. Ze hadden een huis met 4 kamers, het was in vergelijking met andere gezinnen best goed. Toch was grootmoeder werkloos en Amina’s moeder had ook geen volledige baan: de haren doen van de kinderen uit de buurt. Ondanks alles kregen we drinken aangeboden, dat voor ons gekocht werd bij een shopje in de buurt. Voor mij was het heel dubbel: de arme mensen hebben geen geld, maar tegelijkertijd zijn ze zo dankbaar dat we er zijn en doen zij er alles aan om ons iets te kunnen aanbieden, dat mogen we ook niet afslaan!

Kortom, het was een intensieve, maar heel bijzondere dag. Nu is het weekend, waarin we een beetje hopen uit te rusten. Voor maandag en dinsdag hebben we een nieuw plan bedacht: we gaan naar het landbouwproject van Kebene (het kindertehuis), waar een paar hutjes in de ‘middle of nowhere’ staan. We gaan met z’n drieën (Carolien, Suze en ik) een nachtje slapen in een van deze hutjes. Er is geen water en geen elektriciteit. Back to basic dus. Gelukkig wonen er een paar mensen die ons een beetje wegwijs kunnen maken met vuurtjes stoken voor het eten koken en dergelijke. Een nieuw avontuur voor de boeg!

Allemaal een fijn weekend gewenst, kwaheri!

Vrije zaterdag

Deze dag hebben we geen enkele verplichting, we kunnen doen wat we willen en besluiten op souvenirs uit te gaan. Samen met Rieneke bezoeken we de kleine winkeltjes langs de asfaltweg. We hadden al even geïnformeerd bij Lianne (de Nederlandse juf van de Emy-land school) en bij anderen wat normale prijzen zijn voor de souvenirs. Zij vertelden ons dat we moeten onderhandelen tot minder dan de helft van de vraagprijs, sommige verkopers vragen in eerste instantie het drievoud!

We merkten in de praktijk dat de verkopers echt probeerden het maximale uit je portemonnee te halen. We moesten enorm afdingen en dat geeft je best een vervelend gevoel, want de mensen daar zijn gewoon heel arm! Maar aan de andere kant wil je eerlijkheid van de verkopers, dat ze je niet veel te veel laten betalen. Een gemiddeld werkloon voor werkmannen is 350 KCH, een verkoper probeert voor een armbandje 1000 KCH te krijgen (als je het goed doet krijg je hem voor 50 KCH mee). Het voelde niet prettig, maar het is zeker noodzakelijk om af te dingen.

Toen we terug kwamen wandelen vlak voor 12 uur, liep het zweet in straaltjes van onze rug. De zon staat hoog aan de hemel. De temperatuur is rond de 30 graden Celsius en de gevoelstemperatuur is 40 graden! De schaduw en de zee zijn de enige plaatsen waar het prettig is om te zijn.

Carolien was best moe van de warmte en had behoefte om dicht bij huis te zijn.

Femkes avontuur

Ik ben vanmiddag met Henrieke, Margaret, Rien en Joke naar het strand geweest. Het was heel gezellig. Op gegeven moment kwamen er twee kamelen op het strand. Rien was er als de kippen bij. Hij wilde graag dat Henrieke, Margaret en ik op een kameel gingen zitten en hij betaalde. Man man, wat een belevenis. Ooit een kameel gezien die op ging staan? Juist ja, de kameel strekt eerst zijn achterpoten en daarna zijn voorpoten. Als je dus op de kameel zit, zit je even helemaal schuin. Haha, wat hebben we gelachen.

Na het strand gingen we naar een schoenenwinkeltje. Joke ging slippers kopen voor al haar kleinkinderen en ik wilde ook nog slippers kopen. Henrieke is al voor het derde jaar in Kenia, dus die wist goed de weg. We gingen met Manu mee op de Tuctuc. Dat buurtje was een beetje apart, ik was blij dat het licht was en dat we met elkaar waren. Het duurde even, maar de slippers hebben we!

Moe en voldaan kwam ik thuis… en toen stond het eten klaar, gemaakt door Carolien en Loes! Ze hebben macaroni gekookt op het nieuwe gasstel. Midden in de keuken staat nu een gasstel met daarachter een gasfles. Al snel was het eten gaar en konden we aan tafel.

Vanavond en morgen doen we rustig aan, daar zijn we wel aan toe…!

 

This is how they ride in Kenya!

Eerste schooldag!

Carolien bij de lokalen

Femke in de klas

Femke legt rekenen uit

Class 2

Class 2

Jambo! (Hallo!)

Vandaag was het eindelijk zo ver… Onze eerste dag naar de Emy-land school!
Omdat de school om 8 uur begint, hadden we onze wekkers gezet op 6.30. We ontbeten zo vroeg dat de kok nog niet aangekomen was bij de cottages, hij zorgt eerst voor de weeskinderen van Kebene. De nachtwaker Kenedy heeft onze toast gebakken en ons ontbijt verzorgd.
Om 7.30 kwamen 3 motorbikes ons ophalen om naar de Emy-landschool te gaan. Samen met Suze, Rieneke en Loes was dit onze eerste rit naar school, er kunnen 2 volwassenen achter op de motorbike, vandaar dat Omarie twee andere bikers had meegenomen.

Aangekomen op school, maakten we kennis met de leerkrachten en werden we op een officiële wijze geïntroduceerd. Alle leerlingen stonden in de rij tegenover de vlag, achter de vlag stond een groepje kinderen opgesteld die naar de vlag kwamen marcheren. Drie van deze kindertjes ontvouwden de vlag in de top van de vlaggenmast. De Keniaanse vlag, de Nederlandse vlag en de vlag van de school. Toen alle vlaggen wapperden, werd het Keniaanse volkslied gezongen en zongen de kinderen een welkomstlied voor ons, wij zongen het Wilhelmus voor hen. Elke leerkracht sprak de leerlingen toe met wat er komende dag en week zou gaan gebeuren, Emely stelde ons voor aan de kinderen en we moesten onszelf introduceren.

Na deze officiële ceremonie mochten we allemaal mee met een klas. Femke ging op bezoek bij Teacher Mary in class 2, Carolien ging op bezoek bij Mister Peter in class 3.

De ervaring van Femke:

Ik was nog geen minuut in de klas en teacher Mary vraagde me of ik rekenen wilde geven. Ik was een beetje overrompeld, want ik had nog helemaal géén les gezien! Maar goed, ik dacht: ‘Let’s try!’ Het ging best aardig en teacher Mary zei dat de kinderen de uitleg begrepen hadden. Poe! Dat was dus mijn eerste ervaring met het Keniaanse onderwijs… 🙂 Verder heb ik ook nog aardrijkskunde en Engels gegeven. De kinderen zijn heel blij hier om je te zien en iedereen zegt: ‘Feel at home!’

Ik wen steeds meer aan de Afrikaanse cultuur en krijg steeds meer zin in deze tijd 🙂

De ervaring van Carolien:

In de klas aangekomen, stelde teacher Peter mij voor en vroeg wat ik gewend was in het onderwijs in Nederland. Ik vond het lastig om dat uit te leggen, maar begreep van hem dat hij nog even iets moest voorbereiden en ik ondertussen met de klas kon praten en namen leren. Wat een moeilijke namen allemaal! De enige Keniaanse naam die ik heb onthouden was Winnoetoe. Na 20 minuten kwam de leerkracht terug en vroeg of ik de rekenles wilde geven. Ik wilde liever eerst zien hoe hij de les aanpakt voordat ik moeilijk ga doen. De leerkracht gebruikte verschillende werkvormen en speelse manieren om de kinderen een keersom te laten maken. Halverwege het uur maakte hij er een wedstrijd van wie van de kinderen als eerst het antwoord wist. Het viel me op hoe positief hij de leerlingen benadert en hoe hij hen nuttig maakt in de klas. Hij zet bijvoorbeeld een leerling voor het bord, die mag als ‘teacher’ de som uitrekenen. De leerling staat met een krijtje voor het blackbord en geeft zijn medeleerlingen een beurt om de tussenstapjes uit te rekenen. Op een ander moment in de les mocht één leerling aan de rest van de klas laten zien hoe je op een snellere manier de som kunt berekenen, zonder het aantal te tekenen in je schrift.
Na de eerste pauze startte Mister Peter met de taalles, halverwege vroeg hij aan mij of ik nu genoeg gezien had om het zelf te kunnen. De tweede helft van de taalles heb ik geprobeerd te geven. Wat is het moeilijk om een half uur te vullen met 10 “gaten”woorden!! Het waren woorden over kleuren, in het boek stonden ze geschreven als y_ll_w, bl_e, gr_y, p_nk. Ik heb de leerlingen per woord de kleur laten ontcijferen en daarna met elkaar voorwerpen in de klas opgezocht van die kleur. Daarna heb ik geprobeerd de leerlingen uit te leggen dat de klinkers (voicesound letters) weggelaten zijn, ik dacht dat ze dat wel zouden begrijpen, want de eerste helft van de les ging over “a” of “an” voor een woord, daarbij gebruikte mister Peter ook de term voicesound letter.
Ik vond het behoorlijk pittig deze dag, maar heb wel genoten van de klas. Ik weet zeker dat ik veel ga leren op deze Emyland School! Morgen weer een dag!

Na het middageten ging de babyclass slapen en class 2 en class 3 schreven de opdrachten voor het huiswerk over in hun schrift. Verder was het de middag rustig en stil in de school. Aan het einde van de dag werd met de “parade” de vlag neergehaald en opgevouwen. Een hele groep kindertjes propten zichzelf in de schoolbus en de rest zat op het pad bij school te wachten tot zij werden opgehaald.

Wat een dag vol nieuwe indrukken! Morgen gaan we weer naar school, we zijn heel benieuwd wat we gaan beleven!

Kwaheri!

Femke en Carolien

Caroliens woordenboek is vandaag aangevuld met behulp van de kinderen:
(de M aan het begin van een woord is een hele lettergreep, alle letters worden los uitgesproken)
Jambo! Hallo!
Kariboe! Welkom/Bedankt
Asante. Dankjewel
Hasbaria Assoeboehie. Goedemorgen
Kwaherie. Tot ziens/ Dag
Mambo? Hoe gaat het met je?
Poa! Met mij gaat het goed!
Harakka – Polle. Schiet op – rustig aan.
Mama, baba, kaka, dada, toto.  Mama, papa, broer, zus, baby
Shule. School
Bahari. Strand
Jua – Mwezi. Zon, maan
Kikombe, sahani, kijiko. Kom/beker, bord, lepel
Kuku, noka, paka. Kip, snack, kat.

Eerste indruk

Lieve allemaal,

Daar is het eerste berichtje eindelijk! We zijn gisterenmiddag veilig aangekomen bij Kebene Cottages. We hebben een goede reis gehad, vol met nieuwe ervaringen. Alles is nieuw, en alles bij elkaar is het heel vermoeiend, maar ontzettend bijzonder.

Hieronder zien jullie onze cottage. Een klein hutje met 2 bedden, een tafeltje, een makkelijke stoel, 2 kasten en achter de wand een wc, wastafel en douche. Er staan een paar van deze huisjes in een kringetje. Midden in is een gezellige gemeenschapsruimte.

Het vervoer hier is ook een ervaring apart: we gaan met de motor. Er kunnen 2 mensen achterop de motor, achter de driver. Als je ergens naartoe wilt, bel je de hoofddriver en dan halen ze je op en brengen ze waar je heen wilt! Even een indruk: zonder pak en helm, met z’n tweeën achter de bestuurder rijden wij door de bush. Zo af en toe neemt de driver tijdens het rijden z’n telefoon op. Het vervoer is hectisch hier, maar gelukkig hebben de motordrivers genoeg ervaring… 🙂 De motor is ook het vervoermiddel naar de Emy-land school.

Er is hier in de buurt een supermarkt waar je heel veel kan kopen. Dat is heel fijn. Vandaag hebben we ook wat gekocht bij een klein winkeltje langs de straat. Dit is vaak goedkoper en je ziet dan ook de ‘locals’.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Maandag hopen we voor het eerst naar Emy-land Diani school te gaan. We hopen tegen die tijd weer wat te laten horen! Alvast excuses als het wat langer duurt, het ritme is hier heel anders, echt Afrikaans. Dingen duren uren voor als je er minuten voor uittrekt 🙂

See you again!