Afscheid en terugreis

Afscheid nemen is niet fijn… Gisteren was het toch echt zover.

Na het inpakken hebben we afscheid genomen van Ruth, Ann en Sarah, de schoonmaaksters van de lodges. Afscheid van Kennedy, de nachtbewaker, met wie we ontzettend veel plezier gehad hebben. Afscheid van het mooie land en de bijzondere cultuur!

Gisteren, vrijdag 18 november, zijn we om 01:00 in de nacht opgehaald door John de driver, de buschauffeur van Emy-land. Hij heeft ons samen met een vriend naar het vliegveld van Mombasa gebracht. Na het inchecken en het-door-de-poortjes-gaan-gedoe, hoefden we nog maar een uurtje te wachten voor we mochten boarden.

Sinaasappelsap in het vliegtuig

In dit vliegtuig hoefden we maar een klein uurtje in te zitten. Op naar Nairobi!

In Nairobi hadden we 3 uur overstaptijd. Het was inmiddels half 6 (in NL half 4). We hebben ongeveer 1,5 uur gedaan over het overstappen, lopen naar de goede terminal, het inchecken, het-door-de-poortjes-gaan-gedoe en de paspoort controles. Allemaal goed gegaan! En toen begon het wachten op ons vliegtuig wat ons naar Nederland zou brengen. We waren zo moe, dat we op moesten passen om niet in slaap te vallen. We hadden de hele nacht niet geslapen namelijk. Eindelijk konden we om 8 uur boarden en een half uur later dan gepland, om half 9, vlogen we de lucht in.

Deze vlucht duurde 8 uur lang. Eindelijk tijd om even lekker in te dutten. Zo nu en dan werd er lekker eten en drinken gebracht.

Qua uitzicht hebben we niet zo veel gezien, omdat we erg hoog vlogen. We hebben wel wat eilanden van Griekenland gezien en een sneeuwbergen.

De route van onze vlucht

Stijf van het lange zitten, moe van de lange vlucht, kwamen we om 3 uur Nederlandse tijd op Schiphol aan. Na op twee verschillende plaatsen ons paspoort hebben te laten zien, konden we onze koffers van de bagageband halen.

En toen naar onze familie!

Dit was onze laatste blog. We kijken op een fantastische tijd terug in Kenia. We zullen Kenia nooit vergeten en hopen dat we er nog een keer naar terug kunnen gaan!

Heel erg bedankt voor het volgen van onze blog, voor het geven van de leuke reacties en de belangstelling voor ons en Kenia. Wij hebben er van genoten om alle avonturen met jullie te delen.

Tot ziens!

Groetjes,

Carolien en Femke

Back to Basic – Kebene Farm

Maandag op dinsdag hebben Femke, Suze en ik overnacht op het Farm-project van Kebene childrens home. Op deze boerderij wordt voedsel verbouwd om in de toekomst zelfvoorzienend te worden. Er is op de boerderij geen elektriciteit en stromend water, we moeten back to basic!

De reis ernaartoe was adembenemend mooi. Iedereen zat op een eigen motorbike, de meeste drivers vertelden het een en ander over de omgeving. Halverwege stopten we en vertelde Charles over de planten en bomen die daar groeiden.

Aangekomen op de farm krijgen we tijd om onszelf te installeren in het huisje en de gebouwen te bekijken. Op het plot staat de boerderij van de familie, een huis voor de arbeiders, een stalletje voor de geiten, een toilet en een douche . Kort geleden is er ook een lodge op gebouwd voor vrijwilligers, daarin hebben wij vannacht geslapen.

Om van de toilet gebruik te maken moest ik even een drempel over. De dichte kant van de hut staat naar de boerderij, maar de voorkant is open en kijkt uit over de vallei. Je kunt iedereen zien lopen…
De douche is een hokje van ongeveer een vierkante meter, afgebakend met een schutting van takken. Op de grond liggen een paar platte stenen. Wanneer je wilt douchen neem je een teiltje water mee naar dat hokje of een andere rustige plaats. Je zeept jezelf in en plonst het water met je handen over je lijf.

Op de farm wordt verschillende soorten gewassen verbouwd. Helaas viel de regen dit jaar op een ander moment, daardoor was de maisoogst mislukt. Er staan verschillende fruitbomen rond het erf. Daarachter worden bomen gekweekt waar huizen en gebouwen van gemaakt kunnen worden, deze zijn voor de verkoop. Dit jaar is gestart met het verbouwen van een groentegewas. Volgend jaar hoopt de boer het groter te telen en ook te starten met andere groentegewassen.

Avontuur “koken”. Het was al een hele puzzel om uit te vinden waar de kooltjes in gelegd moesten worden…! Gelukkig was Onesimus erg behulpzaam en heeft veel voor ons geregeld. We hebben water gekookt voor de noedels en daarna tomaten en uien geroerbakt. De kooltjes die nog niet opgebrand waren, werden onder het zand verstopt om te doven. Wanneer je deze later opgraaft kun je ze verder gebruiken.

Rond etenstijd werd het vee binnengehaald. De boer vertelde dat hij de stieren los bindt en daarna de geiten losmaakt en naar boven jaagt. De stieren volgen dan vanzelf en komen bij de boerderij drinken. Op dit moment zijn er 20 geiten en 2 koeien op de Kebene Farm.

Deze nacht was de supermaan zichtbaar. Toen de zon onderging was het aardedonker, maar zodra de maan boven de horizon kwam konden we alles heel duidelijk zien. De maan was prachtig groot en was fel verlicht. Het is niet mogelijk om de maan zo mooi vast te leggen op de foto..!
Na een stille nacht werden we wakker van de zon die onze kamer binnen scheen. Alles was bedekt met dauw en glinsterde in de zon. Rond 8 uur hebben we voor onszelf een ontbijt op bed gemaakt.

In de ochtend hebben we een rotsblok beklommen. Omdat het geregend had was de steen glad geworden en lastiger om te beklimmen. We moesten onze schoenen uittrekken zodat we op blote handen en blote voeten het meeste grip en gevoel hadden tijdens de klim…
Eerst klom Gabriël omhoog, hij had een touw bij zich waarmee wij ons konden optrekken tijdens het klimmen. Mij leek het erg gaaf om te beklimmen en ik kon niet wachten om te beginnen, maar wat viel dat tegen!! Ik vertrouwde Lucas (die het touw vast hield) niet helemaal en kon lastig steun vinden. Na heel veel gehannes was ik eindelijk boven op de richel.

Femke wilde liever beneden blijven staan, maar uiteindelijk heeft ze toch een poging gedaan. Wat iedereen voor onmogelijkhield gebeurde. Femke pakte het touw vast met twee handen, zette haar voeten tegen het rostblok en rende omhoog! Ze liep gewoon omhoog alsof het een eenvoudige weg was!

Het uitzicht bovenop was erg gaaf. We zagen landerijen, heuvels en de oceaan. Er groeien heel veel verschillende soorten planten en bomen, we zagen de weg ertussendoor slingeren… onbeschrijfelijk, hierbij allemaal uitgenodigd om het zelf te ervaren en bewonderen!

De afdaling was ook nog een ding op zich. Het rotsblok was bijna helemaal stijl en glad en ik moest de veilige richel af. Ik had niet gedacht dat ik zo’n angst kon hebben om de eerste stap te nemen. Na heel wat twijfel ben ik gelukkig toch beneden aangekomen.
Femke ging eraf zoals ze erop gekomen was: niet moeilijk doen, geen problemen maken… GAAN! Wij hebben ontdekt: Als je jezelf wilt leren kennen, beklim een rotsblok…

Na het klimmen brachten de mannen ons terug via een andere route. Kenia is een mooi land! Kleine boerderijtjes, veel bomen, een paar akkertjes, bergen, oceaan en stilte…

Teruggekomen hebben we nog wat water gedronken, middag gegeten en toen was het al weer tijd om naar huis te gaan..!

Closing day en huisbezoeken

Jambo! How are you?

Ons afscheid van woensdag was nog niet een definitief afscheid. Donderdag zijn we namelijk opnieuw naar Emy-land gegaan voor ‘closing day’. Dit is de dag dat de school sluit voor de grote vakantie. De drie beste kinderen van elke klas kregen een cadeau en een applaus van alle aanwezige ouders en kinderen. De kinderen die van school gaan, kregen een bijbel. Alle andere kinderen kregen ook een klein cadeautje, dit keer door middel van een grabbeljurk. Suze droeg de jurk en alle kinderen mochten bij haar komen om een cadeautje te grabbelen uit een van de zakken van de jurk.

De kinderen hebben nu vakantie. In januari begint het nieuwe schooljaar. Ons laatste weekje hier in Kenia is dus ook vakantie!

Gisteren hebben we heerlijk uitgeslapen. En we kregen ook nog eens een bijzonder ontbijt: pannenkoeken. ’s Middags zijn we naar 5 gezinnen gegaan waarvan kinderen op de Emy-land school zitten. Het was enorm bijzonder en indrukwekkend om het echte Afrikaanse leven te zien. Wat een armoede en een verdriet, maar tegelijkertijd: wat een blijdschap voor iets kleins, een gebaar!

Gezin 1

Moeder Jennifer en zoon Brian leven samen in een kamer. Jennifers man heeft zijn vrouw en kind verlaten. De slaapkamer en woonkamer zijn afgescheiden door een doek.  De wc en doucheruimte zijn gemeenschappelijk, een stukje verderop. De wc is een gat en de doucheruimte is een hokje met een deur waar je een emmer water over jezelf heen kan gooien. Jennifer was vroeger schoonmaakster, maar ze heeft nu geen baan meer.

Gezin 2

Zoon Tobias woont samen met zijn moeder een jongere zusje in een zelfde huisje als het eerste gezin wat we bezochten. De vader van Tobias werkt bij de grens van Somalië en is heel veel weg: drie maanden achter elkaar werken en dan een maand thuis. De moeder van Tobias werkt als een hulp in een hotel, als haar kinderen op school zijn. Ze is thuis als de kinderen ook thuis zijn.

Tussen de bezoeken door zagen we ook wat van het buiten-speelleven van de kinderen. We kregen een stuk kokosnoot!

Gezin 3

Vader Set woont samen met zijn vrouw en zes kinderen, waarvan Gideon die op Emy-land zit, in een voor ons gevoel best groot huis. Er waren meerdere kamers en die kamers waren best luxe ingedeeld. Er was een TV, waar veel spelende buurkinderen op af kwamen. Set houdt van alle kinderen! Toch was zijn verhaal verdrietig. De basisschool hier in Kenia is gratis, maar de middelbare school is enorm duur en dat geld heeft Set niet. In januari begint school, maar hij weet nog niet hoe het probleem opgelost moet worden. Set heeft geen vaste baan sinds zijn vorige baas is gestorven. Zijn vorige baas heeft hem heel erg geholpen door zijn huis te bouwen en een vast inkomen te geven, maar nu is hij alleen nog maar oproepkracht. De vrouw van Set hebben we niet ontmoet, omdat zij aan het werk was.

toilet

Gezin 4

Het vierde gezin wat we ontmoet hebben is het gezin van Lydia. Lydia woont samen met haar ouders en 5 broertjes/zusjes in een heel klein kamertje. Niet alle kinderen kunnen in dit kamertje slapen, dus sommigen slapen bij de buren. Als we vragen stelden over hun leven, antwoordde altijd de vader van Lydia, ook al hadden we een vraag aan moeder. Dat is hier heel normaal in Afrika: de vader is het hoofd van het gezin! Op een van de foto’s zie je een soort heg met een deur. Dat is de ingang voor hun leefgemeenschap, waar drie grote gezinnen wonen. De keuken is buiten en de wc ook. Toch stralen alle mensen hier en zijn ze dankbaar voor al het kleins wat ze toch nog hebben.

Familie in het kleine kamertje

Ingang

Buiten spelen

Toilet- en douchehokje

Keuken

Gezin 5

We gingen op weg naar ons laatste gezin, het gezin van Amina. Toen we bij het huis kwamen waar ze woonden, troffen we niemand aan. Het buurmeisje vertelde ons dat het gezin bij grootmoeder is gaan wonen. Gelukkig hadden we de driver van de Emy-land bus mee, die grootmoeder wel kon vinden. Daar zat Amina, buiten het huis, samen met haar moeder, haar kleine zusje en haar oma. Ze hadden een huis met 4 kamers, het was in vergelijking met andere gezinnen best goed. Toch was grootmoeder werkloos en Amina’s moeder had ook geen volledige baan: de haren doen van de kinderen uit de buurt. Ondanks alles kregen we drinken aangeboden, dat voor ons gekocht werd bij een shopje in de buurt. Voor mij was het heel dubbel: de arme mensen hebben geen geld, maar tegelijkertijd zijn ze zo dankbaar dat we er zijn en doen zij er alles aan om ons iets te kunnen aanbieden, dat mogen we ook niet afslaan!

Kortom, het was een intensieve, maar heel bijzondere dag. Nu is het weekend, waarin we een beetje hopen uit te rusten. Voor maandag en dinsdag hebben we een nieuw plan bedacht: we gaan naar het landbouwproject van Kebene (het kindertehuis), waar een paar hutjes in de ‘middle of nowhere’ staan. We gaan met z’n drieën (Carolien, Suze en ik) een nachtje slapen in een van deze hutjes. Er is geen water en geen elektriciteit. Back to basic dus. Gelukkig wonen er een paar mensen die ons een beetje wegwijs kunnen maken met vuurtjes stoken voor het eten koken en dergelijke. Een nieuw avontuur voor de boeg!

Allemaal een fijn weekend gewenst, kwaheri!

Vakantie Bijbelweek dag 3

Vandaag was de laatste dag van de Vakantie Bijbelweek en ook de laatste dag dat Femke en ik op school waren als ‘leerkracht’, na 4 weken hebben we afscheid genomen van de leerkrachten en leerlingen.

De ochtend startte in het lokaal met class 1, 2 en 3. Aan de hand van 7 kleurplaten hebben we 7 verschillende Bijbelverhalen kort vertelt en besproken.

In de gemeenschapsruimte werd het programma vervolgd met een quiz. De leerlingen werden verdeeld over de tafels en kregen per groep een blad met A, B en C. Per Bijbelverhaal hadden we 2 meerkeuzevragen opgesteld, 14 vragen in totaal. De leerlingen kregen kort overlegtijd en op ons signaal “1, 2, 3, show” moest het antwoordenblad omhoog gestoken worden. Elk groepje met een goed antwoord krijgt 1 punt erbij.

 

 

Na de quiz kregen de leerlingen ruim een uur de tijd om een kleurplaat te kleuren. De kinderen hier worden dan helemaal stil en zijn verdiept in hun eigen kleurplaat. Hoe krijg je 50 kinderen stil? Geef ze een kleurplaat!
De Keniaanse leerkrachten stellen als eis dat er op de hele afbeelding geen wit meer te zien mag zijn, sommige leerlingen worden tot 3 keer toe terug gestuurd omdat ze nog een oppervlakte vergeten zijn te kleuren.

Eén leerling was sneller klaar dan zijn klasgenoten. Ik heb hem mijn fotocamera gegeven om foto’s te maken van de kinderen, leerkrachten en tekeningen.

Na het porridge eten en het extra lang spelen, namen Femke, Suze en ik officieel afscheid van de leerlingen. We hebben toespraakjes gehouden, zoals dat hier de gewoonte is, we hebben gezongen met elkaar en een groepsfoto gemaakt met alle leerlingen en leerkrachten.

Vakantie Bijbelweek dag 2

Vandaag stond de Bijbeltekst ‘Laat de kinderen tot Mij komen’ centraal. De Keniaanse leraren hebben deze dag voorbereid. Suze heeft een verhaal voorgelezen en verder hebben teacher Mary, teacher Margareth en teacher Peter de kinderen les gegeven.

Na ‘porridge-time’ (dat is de pauze van 10-11 uur, waarin de porridge-pap wordt gegeten en gespeeld wordt) zijn we verder gegaan met art, waar wij weer flink onze handen uit de mouwen gestoken hebben.

Carolien is vooral bezig geweest met de oudere kinderen. Zij hebben de naamslingers van gisteren afgemaakt.

Suze en ik hebben met de kleinere kinderen poppetjes gemaakt.

Morgen is de laatste vakantie Bijbelweek dag alweer. Donderdag is de closing-day en dan hebben de kinderen – en wij ook nog eventjes – vakantie 🙂

Tot morgen, kwaheri!

Vakantie Bijbelweek dag 1

Vandaag was de eerste vakantie Bijbelweek ochtend. Carolien en ik hebben vandaag met de kinderen over de schepping gehoord, gelezen, gezongen en geknutseld. Het was een fijne ochtend!

vertellen, leren en zingen

knutselen: naamslingers maken.

’s middags zijn Carolien, Suze en ik naar het strand geweest en nogmaals Caroliens verjaardag gevierd. Suze en ik hadden voor haar verjaardag een etentje gegeven. Het was heerlijk!

Lessen op Emy-land

Voor ons gevoel is Caroliens verjaardag op school al heel lang geleden… maar het was nog maar eergisteren! Tussendoor is er veel gebeurd. Woensdag hebben we ’s ochtends aan opdrachten gewerkt en lessen gegeven. De middag was een sportmiddag, waarin we door ons meegenomen nieuwe spelletjes geïntroduceerd hebben.

We worden elke dag naar huis gebracht door motordriver Omari. Halverwege onze rit stopten we ineens aan de kant van de weg. We dachten: ‘wat gaan we nou beleven?!’. Misschien raden jullie het al: de band van de bike was lek. We konden niet verder. Gelukkig rijden er langs de weg af en aan Tuk-Tuks. We hebben er een aangehouden en die heeft ons naar Nakumat, de supermarkt, gebracht. Na onze boodschappen gedaan te hebben, kwamen we TukTuk-driver Charles tegen, die we eerder al eens gesproken hadden, en die heeft ons terug naar huis gebracht.

Vandaag hebben we allebei veel les gegeven. Omdat er geen programma meer is na de examens mogen we totaal zelf bedenken wat we met de kinderen doen. Gisteren hebben we gemerkt dat muziek een geliefd vak is. De kinderen dansen bij wijze van spreken al voordat je de eerste toon hebt ingezet. Ik (Femke) heb gisteren voor het eerst een Nederlands liedje aangeleerd:  1234, hoedje van papier. De kinderen vonden het helemaal geweldig. Vandaag heb ik het liedje nog meer eigen laten maken door de kinderen muziekinstrumenten te geven waarmee je de maat en het ritme goed kan laten horen. School heeft deze spullen, maar helaas worden ze nauwelijks gebruikt. Hopelijk zien de teachers het enthousiasme van de kinderen en gaan ze de instrumenten vaker gebruiken – ook als wij weg zijn!

Om uit te leggen wat het Nederlandse liedje eigenlijk betekent, heb ik met de kinderen een echt hoedje van papier gemaakt. De meeste kinderen hadden nog nooit gevouwen, dus het duurde even voordat ieder kind een mooi hoedje had. Na het vouwen mocht ieder hoedje nog versierd worden. De kinderen waren helemaal verwonderd…

Carolien heeft aan haar klas ook het liedje 1234, hoedje van papier aangeleerd. Aan het eind van de dag zijn we met elkaar naar de gemeenschapsruimte gegaan (waar ook gegeten wordt) en hebben we met begeleiding van Carolien en haar accordeon gezongen. De kinderen hebben enorm genoten… en wij ook!

 

Verjaardag vieren

Zondag 30 oktober

Zondag vierden we mijn 21^e verjaardag. Een hele bijzondere ervaring om je verjaardag te vieren terwijl je niet thuis bent bij je familie!

’s Ochtends bij het ontbijt zongen de andere bewoners me toe. Kennedy, de bewaker, had een bos bloemen geplukt en een brief geschreven. Na het ontbijt heb ik de brief uit m’n koffer gehaald waarop stond “openen op 30 oktober”. Dit was een lieve brief van m’n familie waarop iedereen een stukje geschreven had. De brieven hangen nu samen met andere brieven en tekeningen op de deur.

’s Middags waren we uitgenodigd om te eten bij Rien en Joke, een Nederlands echtpaar die logeerden op een plot in de buurt. Helaas was ik nog even niet fit genoeg om direct mee te gaan, maar toen ik na 2 uur aankwam was het erg gezellig. Rien, Joke, Henrike en Margareth hadden een cadeautje voor me geregeld, een chocoladereep en een sleutelhangertje in de vorm van een girafje met mijn naam erin gegraveerd.

’s Avonds zijn wij op tijd gaan slapen om zo veel mogelijk energie te krijgen voor de komende week.

Maandag 31 oktober

Deze dag zijn wij alleen in de morgen naar school gegaan. De leerkrachten zijn nog bezig de examens na te kijken, de kinderen zitten de hele dag in de klas niets te doen en te wachten tot de dag voorbij is. De leerkrachten geven geen les, ik heb de hele ochtend alleen voor de klas gestaan, terwijl teacher Peter in het kantoor examens aan het becijferen en berekenen was.

De eerste helft van de ochtend stond Math (rekenen) op het rooster. Vóór de examens zijn alle boeken uitgewerkt, nu staat er geen les meer op het programma dus alles moet door ons zelf bedacht worden. Ik had me niet goed genoeg voorbereid op de rekenles, ik had bedacht wat rekenspelletjes te doen met de leerlingen maar dat pakte minder goed uit dan ik had verwacht.
Daarna was het van Engels aan de beurt. De kinderen kunnen beter Engels spreken dan ik, daarom vond ik het echt lastig om een activiteit te bedenken. Uiteindelijk heb ik de leerlingen een verhaal laten schrijven over een Olifant en een Dikdik (mini-antilope) die samen op zoek gaan naar een Leeuw. In tweetallen mochten de leerlingen aan het werk. Ik kwam er nu achter hoe groot het verschil was in niveau, de ene leerling kon een prachtig verhaal schrijven terwijl de andere leerling al moeite had met Engelse woorden correct op te schrijven.

Na het eten van de poridge (een soort brinta) besloot ik te doen wat ik leuk vind: muziekles geven. Emely en Loes hadden verteld dat er een heleboel mooie instrumenten in school aanwezig zijn die nooit gebruikt worden. Ruim een uur heb ik de leerlingen actief bezig gehouden met zingen, bewegen op muziek, ritmes klappen en lezen, en instrumenten bespreken. Muziekles geven vond ik makkelijker dan rekenen geven, omdat je bij muziek zo min mogelijk moet praten en zo veel mogelijk non-verbaal moet aangeven. Aan het eind van het uur zei ik dat we het lied nog één keer gingen zingen, daarna mochten de leerlingen zitten. Zodra de leerlingen op hun stoel zaten, bijna de helft van de klas zijn hoofd op de bank om te slapen. Ik had niet in de gaten gehad dat ik ze zo uitgeput had met de muziekles! Maar wat heb ik genoten!

’s Middags zijn Femke en ik naar huis gegaan. Femke is gaan slapen en ik ben boodschappen gaan doen. Ik voelde me stoer toen ik zelf een motorbike bestelde en in m’n uppie beltegoed, boodschappen en fruit ging kopen! (Gelukkig heeft de biker mij heel goed geholpen en uitgelegd hoe ik alles moest vragen en bestellen).

Dinsdag 1 november

Vandaag vieren wij mijn verjaardag op school!! De hele dag zijn wij een uur in elke klas geweest om met de kinderen een knutsel te maken. Elke leerling kreeg een skoebidoedraad en mocht daar strijkkralen aan rijgen. Wanneer de ketting klaar was kregen ze een ballon die ze aan de ketting mogen binden.

Suze, Femke en ik zijn gestart in de klas van de allerkleinsten. Ik dacht dat het voor hen misschien te moeilijk zou zijn, dat we erg veel moeten helpen. Wat hebben deze kleine kindjes al een goede motoriek!! Op 2 na konden alle kleine kindertjes hun eigen ketting helemaal af maken. De éne leerling was steeds aan de verkeerde kant van de ketting aan het rijgen, de andere liet op het eind per ongeluk alle kralen over de grond rollen. Ze waren apetrots op hun ketting met ballon!

Na de poridge bezochten we de middelste klas. Deze leerlingen kregen de uitdaging om een mooi patroon erin te maken, ik gaf als voorbeeld dat ze steeds 3 kralen van dezelfde kleur kunnen gebruiken of steeds 5 kralen van dezelfde kleur achter elkaar. De leerlingen vinden het moeilijk om zelf na te denken, dat werd nu ook weer duidelijk want bijna alle leerlingen deden de kleuren 3 om 3.
Deze leerlingen waren bijna blijer met de ballon dan met de ketting. De foto’s spreken voor zich.

Tijdens de lunch trakteerde ik de kinderen op bananen.

In de middag bezochten we de grootste leerlingen, de klas van teacher Peter. Op de vraag of ze wisten wat ze gingen maken, antwoordden ze: “ballonnen maken!”. De leerlingen hadden dat gezien bij de andere klassen. Ook voor deze klas was de opdracht om een mooi patroon te ontwerpen. Veel leerlingen moesten even op gang komen, maar maakten uiteindelijk hele mooie patronen. De oudste jongens hebben het patroon van de vlag verwerkt in hun ketting, anderen hebben zelf een ritme bedacht.
De leerlingen waren best snel klaar met het rijgen en gingen spelen met hun ballon en ketting. Zelfs aan de andere kant van de evenaar spelen de leerlingen hetzelfde spel: hooghouden, overtikken, botsen en erop tekenen. Een leerling hing zijn ballon aan een steunbalk van het dak, direct deden veel anderen hem na. Het zag er erg gezellig uit en het leek me ook handig omdat de ballonnen nu veilig hoog hangen.
Het laatste half uur heb ik met hen het lied gezongen van de muziekles en hoofd-schouders-knie-en-teen met variaties. Het is zo leuk om te zien hoe muziek activeert en samenbindt.

Met de dagsluiting buiten op het plein hebben Femke en Suze foto’s gemaakt van de leerlingen met hun ballonnen. Het was echt een hele leuke dag, ik heb genoten van begin tot het eind!

Wasini Island

Vandaag was weer een bijzondere dag. Om kwart over zeven werden Rien, Joke, Henrieke, Margreth, Suze en ik opgehaald door een safaribusje. Dit keer gingen we geen landdieren bekijken, maar zeedieren. Na 2 uur rijden stapten we over op een boot, waar ook nog zeker wel 20 andere mensen op zaten. We kregen drinken en eten en er werd informatie gegeven over de omgeving en over het snorkelen.

We hebben eerst ongeveer een uur gevaren naar de snorkel-plek en ondertussen hebben we een stuk of 10 dolfijnen gezien. Een paar keer hebben ze zich van heel dichtbij laten zien. Foto’s maken was erg lastig, omdat je niet weet wanneer de boven komen en als ze boven komen, zijn ze ook weer zo weg.

Na uitleg gekregen te hebben over het snorkelen, hebben we even ‘droog’ geoefend.

Daarna zijn we het water in gegaan. Je mocht kiezen of je een zwemvest wilde en ik heb daar voor gekozen, want ik ben niet zo’n enorme held in het water en het gaf me wel een zeker gevoel dat ik niet naar de diepe bodem zou zinken, haha. Bovendien is het minder vermoeiend! In totaal hebben we ongeveer 2 uur gesnorkeld. Het was fantastisch mooi. We hebben heel veel bijzondere vissen gezien in allerlei kleuren en het koraal was ook prachtig. Enorm genoten!

Deze slideshow vereist JavaScript.

Na het snorkelen hebben we op Wasini gegeten. Het was een vismaaltijd met onder andere krab. Het was best lekker, smaakte wel echt ‘vissig’ en was heel mals. Ik ben niet een echte viseter, maar vond het leuk om een keer krab geproefd te hebben.

Na lunch en uitgebreide rustpauze zijn we weer terug gegaan naar het busje wat ons weer terugbracht naar onze lodges. Lekker moe na deze belevenissen!

Hier sta ik met Suze op de foto, met het prachtige blauwe water van de Indische Oceaan op de achtergrond 🙂

Helaas kon Carolien niet mee. Ze is nog slap en moe en ze moet zon zo veel mogelijk vermijden. In verhouding met andere dagen gaat het nu al wel een stuk beter met haar. Ze hoopt gauw een berichtje op het blog te zetten!

Volgende week hopen we weer de hele week op school te zijn (voor het geval dat jullie denken dat we hier alleen maar vakantie houden, haha……..) Tot blogs!

Ups and downs

Jambo jambo!

Het is weer tijd voor een berichtje uit Kenia. Na terugkomst van de safari is er weer veel gebeurd!

Dinsdagavond kwam Carolien moe uit safari en ging direct naar bed. Woensdag werd ze ziek wakker: diarree, hoofdpijn, duizelig en vooral erg moe. Gelukkig hadden we woensdag geen verplichtingen. Carolien heeft vooral gelegen op bed en op de banken en ik ben voor school bezig gegaan. Er is altijd genoeg te doen: lessen voorbereiden, boeken kaften, aan m’n onderzoek werken. Eind van de middag wilden Suze en ik er toch nog even uit. We zijn lekker naar het strand gegaan en hebben daar een hapje gegeten.

Donderdag was er eindelijk weer een ‘normale’ schooldag. Voor Loes en Rieneke was het de laatste dag, zij zijn inmiddels bijna thuis. Rieneke heeft een workshop aan de leraren gegeven over complimenten geven. Dit gebeurde alles tijdens lesuren. Carolien, Suze en ik mochten voor de leraren waarnemen. Carolien heeft veel rekenen gegeven, spelletjes gedaan en gezongen met de oudste kinderen. Suze heeft boeken voorgelezen en gezongen met de jongste kinderen. Ik had de middelste klas. Ik heb een verhaal voorgelezen en de kinderen de opdracht gegeven een tekening te maken over het verhaal. Dit soort opdrachten krijgen de kinderen zelden, dus ze vonden het erg leuk. Met kleurpotloden kleuren was ook heel bijzonder voor ze. Het liefst wilden de kinderen alle potloden zelf houden (en in hun tas stoppen), maar teacher Femke was streng: voordat de kinderen een nieuw kleurtje wilden pakken, moesten ze eerst het oude kleurtje aan mij terug geven…
Tussen de middag zijn Loes, Rieneke en Carolien naar huis gegaan. Loes en Rieneke om hun koffers te pakken en Carolien omdat ze zich niet goed voelde. Later in de middag is ze met Emely naar de dokter geweest. De dokter heeft haar onderzocht. Ze heeft een bacteriële infectie, veroorzaakt door iemand de hand te schudden of door iets verkeerds te eten of drinken. Ook was ze uitgedroogd. Hieronder de uitslag van Caroliens bloedonderzoek gedaan door dokter Oncoba. Links staat beschreven wat Caroliens waarden waren en rechts wat de ‘normale’ waarden zijn.

Flink drinken en rusten dus voor Carolien!

Vandaag ben ik voor het eerst in m’n eentje naar school geweest. Was best spannend! Hopen dat de motorbike gewoon op tijd is en mij veilig brengt waar ik hem gevraagd had heen te brengen. Ook was ik de enige Nederlander op school de eerste uurtjes. Én ik zou een Bijbelverhaal gaan vertellen tijdens PPI. PPI is elke vrijdagochtend van 8 tot 9 uur, waarin met de hele school tegelijk gezongen en gebeden wordt en de gewoonte is ook om een Bijbelverhaal te vertellen. Carolien zou het Bijbelverhaal doen, maar omdat ze ziek was, heb ik het gedaan.  Het was spannend, maar ook heel bijzonder om aan 85 kinderen tegelijk les te geven.

Vanmiddag was ik op tijd thuis, want de Emy-land school is op vrijdagmiddag dicht. Met Carolien gaat het weer iets beter. Ze krijgt meer energie en weer zin om alles op te pakken. Helaas was er vanaf vanochtend geen water en geen elektriciteit, sinds een half uur zit het er weer op.

Morgen gaan we met een stuk of 7 andere Nederlanders naar een eiland met een boot. We gaan dolfijnen bekijken en snorkelen! Erg benieuwd hoe dat zal zijn. Hopelijk kan Carolien ook mee. We houden jullie op de hoogte.

Goed weekend iedereen! 🙂